Jesteś tutaj
Wspomnienie ś.p. dr n. med. Brygidy Białas
Data publikacji:
02/09/2020
Szanowni Państwo!
Brygidę poznałem zaraz na początku swojej pracy (1986) w Instytucie Onkologii w Gliwicach. Byliśmy z tego samego pokolenia. Ona, nieco starsza, znała już Instytut na tyle, aby dawać cenne wskazówki nowicjuszowi. Od początku interesowała ją brachyterapia i ginekologia onkologiczna, toteż gdy stażowałem w Zakładzie Brachyterapii kierowanym wówczas przez dr Pawła Rattkę, Brygida była dla mnie oparciem i nauczycielką pierwszych ginekologicznych aplikacji kobaltowych źródeł jedynego dostępnego wówczas w Polsce Selectronu HDR. Potem razem zdawaliśmy egzamin drugiego stopnia specjalizacji z radioterapii w Warszawie w 1993 roku. Dzięki niej, jej uporowi i zaangażowaniu w powtórkach materiału ten egzamin zdaliśmy z wyróżnieniem. Potem nasze drogi nieco się rozeszły, choć wciąż był to ten sam Instytut dla nas obojga - ona została kierownikiem Zakładu Brachyterapii, a ja I Kliniki Radioterapii. Z czasem stała się autorytetem w brachyterapii wielu nowotworów nie tylko w kraju, ale i w Europie. Nie zdążyła złożyć habilitacji z powodu choroby. Jeśli szukam słów, które najlepiej Ją opiszą, to znajduję dwa: skromność i dobroć. Była niezwykle dobrym i skromnym człowiekiem. Cześć Jej pamięci!
prof. dr hab. n. med. Krzysztof Składowski
Brygidę poznałem zaraz na początku swojej pracy (1986) w Instytucie Onkologii w Gliwicach. Byliśmy z tego samego pokolenia. Ona, nieco starsza, znała już Instytut na tyle, aby dawać cenne wskazówki nowicjuszowi. Od początku interesowała ją brachyterapia i ginekologia onkologiczna, toteż gdy stażowałem w Zakładzie Brachyterapii kierowanym wówczas przez dr Pawła Rattkę, Brygida była dla mnie oparciem i nauczycielką pierwszych ginekologicznych aplikacji kobaltowych źródeł jedynego dostępnego wówczas w Polsce Selectronu HDR. Potem razem zdawaliśmy egzamin drugiego stopnia specjalizacji z radioterapii w Warszawie w 1993 roku. Dzięki niej, jej uporowi i zaangażowaniu w powtórkach materiału ten egzamin zdaliśmy z wyróżnieniem. Potem nasze drogi nieco się rozeszły, choć wciąż był to ten sam Instytut dla nas obojga - ona została kierownikiem Zakładu Brachyterapii, a ja I Kliniki Radioterapii. Z czasem stała się autorytetem w brachyterapii wielu nowotworów nie tylko w kraju, ale i w Europie. Nie zdążyła złożyć habilitacji z powodu choroby. Jeśli szukam słów, które najlepiej Ją opiszą, to znajduję dwa: skromność i dobroć. Była niezwykle dobrym i skromnym człowiekiem. Cześć Jej pamięci!
prof. dr hab. n. med. Krzysztof Składowski
English
