Projekt 2019/ABM/01/00043

Badanie finansowane ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych, numer Projektu  2019/ABM/01/00043”
 
Konkurs numer ABM/1/2019 na realizacje projektów badawczo – naukowych dotyczących niekomercyjnych badań klinicznych
 
„Ocena tolerancji i skuteczności napromienienia całego ciała i kladrybiny przed allogeniczną transplantacją komórek krwiotwórczych u chorych na ostrą białaczką szpikową i zespoły mielodysplastyczne”
 
Dofinansowanie z budżetu państwa: 3 115 422,05 zł
Całkowita wartość projektu: 3 115 422,05 zł
 
Opis projektu:
Przeszczepienie allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (alloHSCT) jest standardem postępowania u chorych na ostrą białaczkę szpikową (AML) z grup dużego i pośredniego ryzyka cytogenetycznego, a także u pacjentów z zespołem mielodysplastycznym (MDS) dużego ryzyka. Większość chorych młodszych (do 60 rż) kwalifikuje się do transplantacji z przygotowaniem mieloablacyjnym, które tradycyjnie obejmuje stosowanie dużych dawek leków alkilujących samodzielnie lub w skojarzeniu z napromienianiem całego ciała (TBI). Nie wykazano przewagi jednego sposobu nad drugim. Grupa niemiecka wykazała, że TBI można kojarzyć z analogiem puryn – fludarabiną w miejsce stosowanego uprzednio cyklofosfamidu. Przyczynia się to do zmniejszenia toksyczności przy zachowanej dużej skuteczności.

W obecnym projekcie zakłada się, że jeszcze korzystniejsze może być stosowanie TBI w skojarzeniu z innym analogiem puryn – kladrybiną, lekiem produkowanym w Polsce w oparciu o oryginalny proces syntezy. Założenie to jest oparte na wynikach badań grupy Polskiej Grupy ds. Leczenia Białaczek u Dorosłych (PALG), w których wykazaliśmy, że dołączenie kladrybiny do daunorubicyny i cytarabiny w toku leczenia indukcyjnego zwiększa szansę uzyskania całkowitej remisji (CR) i prawdopodobieństwo przeżycia u chorych na AML, w tym na AML poprzedzoną MDS. Efektu takiego nie zaobserwowaliśmy dla fludarabiny. Oba leki zwiększają stężenie Ara-CTP w blastach białaczkowych. Jednak tylko w przypadku kladrybiny wykazano bezpośrednie działanie cytotoksyczne, a także hypometylujące, co uzasadnia stwierdzone różnice skuteczności. Wstępne pilotowe doświadczenia własne wskazują na dobrą tolerancję skojarzenia TBI z kladrybiną w ramach protokołu przygotowania do alloHSCT.
Głównym celem badania będzie ocena tolerancji i efektywności leczenia kondycjonującego z użyciem kladrybiny w skojarzeniu z TBI.

Metody: Do badania zakwalifikowana zostanie 40 osobowa grupa pacjentów, u których planuje się alloHSCT z powodu zespołu mielodysplastycznego i ostrej białaczki szpikowej. Warunkiem kwalifikacji poza zgodą świadomą pacjenta będzie wykazanie chemiowrażliwości w przypadku stosowania schematów leczenia z użyciem kladrybiny w leczeniu indukującym, wiek 18 do 60 roku życia, stan kliniczny wg WHO 0-2. Stosowany schemat leczenia kondycjonującego będzie oparty na kladrybinie w dawce 5 mg/m2 stosowanej przez 5 dni oraz napromienianiu całego ciała w łącznej dawce 12Gy w trzech frakcjach.

Pierwszorzędowym punktem końcowym badania będzie prawdopodobieństwo przeżycia wolnego od progresji choroby po 24 miesiącach. Drugorzędowymi punktami końcowymi będą częstość wystąpienia zdarzeń niepożądanych, prawdopodobieństwo całkowitego przeżycia po 24 miesiącach, prawdopodobieństwo nawrotu, śmiertelność niezwiązana z nawrotem, prawdopodobieństwo wystąpienia ostrej i przewlekłej choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi, czas wszczepu neutrofili i
płytek. Zakładane efekty: Zastosowanie przygotowania z użyciem kladrybiny w skojarzeniu z TBI może przyczynić się do zwiększenia skuteczności i poprawy wyników alloHSCT u chorych na AML i MDS. Wyniki mogą stymulować dalsze badania w tym obszarze tj. badania kliniczne III fazy porównujące skuteczność tego protokołu z  innymi dotąd stosowanymi.